De Liefde - speciaal voor Gigi en David

VERKOCHT

Het waren trieste tijden in het Lanterfanterbos. In geen jaren was iemand nog verliefd geworden en hoe jammer dat ook was, iedereen had zich verzoend met die trieste gedachte. Het leven ging zo ook wel verder. Behalve voor haar. Zij moest en ze zou verliefd worden. Ze geloofde nog dat het kon. Wat iedereen haar ook vertelde en hoe ontmoedigd ze daar ook door werd. En dat ze die liefde niet hier zou vinden, moest men haar niet meer wijsmaken. Dus nam ze op een dag afscheid. Ze liet het Lanterfanterbos vér achter zich. Op zoek naar de liefde.

Lange tijd was het stil. Iedereen dacht aan haar. Allemaal met een tikkeltje jaloezie. Maar zolang ze niets hoorden, wisten ze ook niet of ze de liefde wel gevonden had.

Tot op een dag. Vroeg in de ochtend, zagen ze haar vanuit de vallei afkomen. Huppelend, zwierend, overduidelijk gelukkig. Geladen. Misschien wel met liefde?

Het hele Lanterfanterbos verzamelde zich rond haar. ‘Ben je verliefd’ ‘ Vertel op!’ ‘Heb je gevonden wat je zocht?’ ‘Hoe voelt dat, die liefde?’ Ze overstelpten haar met vragen en zij kreeg niet de kans om te antwoorden. Maar dat raakte haar blijkbaar niet. Ze genoot van de aandacht. Ze had tijd, dat zag je. Plots zagen ze hem. Ze hadden hem nog niet zien staan, tot nu. Maar zij had er wel de hele tijd naar gekeken. Het werd stil. Muisstil. Ze sprak, zonder haar blik van hem af te wenden.

‘Als je kan zijn, als je schreeuwt, als je geeuwt, als je groot bent, maar ook klein, als je fronst, als je praat, als je verstaat, als je lacht, in alle kleuren van de regenboog, als je van overal komt en dichtbij wil zijn, als je kinderen de wereld laat verkennen, als je bruist, als je proeft, als je bemint, als je verzint, als je je zo licht voelt als een veer, terwijl je evengoed zwaar kan zijn, als je vrij bent, als je geeft, als je neemt, als je huilt, als je schuilt, als je warm bent, zelfs héét, als je vergeet, als je vergeeft, als je verloren bent, en weer gevonden, als je groeit, terwijl je stoeit…’

Ze kwam op adem. Keek om zich heen.

En dan weer naar hem.

‘ Dan heb je gevonden wat je altijd zocht,’antwoordde hij met een brede glimlach.

‘DE LIEFDE!’ juichte het hele Lanterfanterbos. Het hele bos werd omgetoverd tot één groot feest! Slingers,taarten, drank, muziek…zij in een wit kleed, hij in een sjiek kostuum. En allebei riepen ze: Ja ik wil! Nog nooit was het in het bos zo warm geweest, als op die dag, tijdens dat feest! En zij…leefden nog lang en gelukkig!V