Glinster - speciaal voor Mistir

VERKOCHT

Heel ver hier vandaan leefde eens een prinsesje. Ze was altijd blij en ze was heel mooi en ze was oh zo lief. De zon scheen altijd op haar bolletje, waardoor ze glinsterde. Daarom werd ze door iedereen Glinsterprinsesje genoemd, Glinster voor de vrienden. Maar ook al was ze altijd blij, ze voelde zich niet helemaal thuis daar. Ze wou soms ook andere blije en mooie en oh zo lieve mensen leren kennen.  Glinster had wel vrienden die mooi of blij of oh zo lief waren. Maar nooit hadden ze het allemaal tegelijk. Toen ze op een dag weer zat te glinsteren (en te spelen) in de zon, hoorde ze een fijn stemmetje van onder het houten bankje. ‘Hela, kleine prinses!’ Glinster bukte zich en ontdekte een klein fijn beestje, met van die gekke oren. ‘Hallo,’ zei Glinster. Het beestje glimlachte. ‘Ik ben een luistervinkje en zag je hier zitten, wat ben je mooi seg!’ sprak het beestje. ‘Nou luistervinkje, aangenaam,ik ben Glinster!’ vertelde de prinses. ‘Waar kom jij vandaan?’ vroeg ze. Toen begon Luistervinkje te vertellen. Over ver weg en mooie avonturen en over andere prinsessen…en prinsen. Maar Glinster spitste pas echt haar oren, toen Luistervinkje vertelde over het Warme Nest. Een plek met bijzondere mensen, altijd blij en mooi en oh zo lief. Glinsterprinsesje begon helemaal te fonkelen. ‘En euhm, dat Warme Nest, is dat hier dichtbij?’vroeg Glinster. ‘Oh, als je vliegt, ben je er zo!’ zei Luistervinkje enthousiast. Glinster trok een pruillip. ‘Ik kan niet vliegen,’mompelde ze. ‘Wil je er naartoe?’ vroeg Luistervinkje. ‘Ik zou dat Warme Nest wel eens willen zien, ja’ ’Nou als je er naartoe wil, dan spreid je je armen en vlieg je met me mee. Zo gaat dat!’ En dus stonden ze alletwee op, namen afscheid van iedereen en zetten zich klaar om op te stijgen. ‘Wacht,’ haperde Glinster plots. ‘Ik ken daar niks, ik weet daar niks en ik versta daar ook niks’ twijfelde ze plots. ‘Dat is waar,’ zei Luistervinkje. ‘Daarom ga ik met je mee. Ik ben er voor je en leer je alles en vertel je alles,’ suste Luistervinkje de prinses. ‘Trouwens, daar in het Warme Nest ben je welkom en wachten ze al zo lang op jou! Zij zullen je ook alles leren en vertellen en je meenemen op avontuur!’ Dat stelde Glinster gerust en ze zette zich schrap. Luistervinkje telde af. 3, 2, 1 en daar gingen ze! Glinster spreidde haar armen en VLOOG, hoog in de lucht, over alles heen. Ze volgde Luistervinkje tot ver weg en landde vlak voor een mooi huis in een mooie straat en mooie mensen deden de deur open. Wat waren ze blij! En oh zo lief. Glinster fonkelde en werd geknuffeld door het hele Warme Nest. Ze hoefde zich zelfs niet voor te stellen, het leek wel of iedereen haar daar al kende. En Luistervinkje bleef bij haar in de buurt. Waar ze nu was beland, scheen wel niet altijd de zon, er kwamen soms wolken, en regen…maar Glinster had de zon niet meer altijd nodig. Ze was zo blij  dat ze voor altijd straalde. Zo maakte zij het Warme Nest nog warmer! V