Totte leefde alleen, midden in het dorp, vlakbij de bakker en de beenhouwer en de supermarkt. Gelukkig maar, want als Totte niet zo dicht bij alles had gewoond, had hij een groot probleem. Iedereen vloog altijd van hier naar ginder. Totte niet, hij geraakte nog niet één centimeter van de grond. Met één vleugel kan je blijkbaar niet vliegen. Anderen zouden dat een ramp vinden, Totte vond dat eigenlijk allemaal niet zo erg. Hij kon niet vliegen, dus kon hij ook niet werken, of poetsen, of opruimen,… Neen, Totte vond het wel goed zoals het was. Deed Totte dan helemaal niets? Oh, die Totte zat nooit stil. Hij knutselde vaak, hij rommelde graag, hij sportte veel en hij hield van dansen. Alleen, hij vloog niet, maar hopte overal naartoe. Dat ging uiteraard vele trager dan dat vliegen. En dus had Totte tijd genoeg om alles onderweg goed te bekijken. Zo zag hij op die zondagochtend, toen hij naar de bakker hopte, die affiche hangen. Een oproep voor een danswedstrijd. Als er één ding was dat Totte graag deed, was het wel dansen! Dit was echt iets voor hem. Totte las verder; komende woensdag, wedstrijd, dans en vlieg…WAT? De moed zakte hem in de schoenen. Een dans- én vliegwedstrijd. Daar moest hij iets op vinden. Het hoppen naar de bakker en dan weer terug naar huis ging nog nooit zo vlot. Thuisgekomen vergat Totte zijn pistolets en sandwiches en ging meteen aan de slag. Hij moest kunnen vliegen, dus had hij nog een vleugel nodig. Hij knipte er een uit papier, die was niet sterk genoeg. Hij naaide er een, die was gewoon lelijk. Hij haakte er een….maar ook die deed niet wat hij moest doen. Totte rommelde verder en verder en dacht dieper en dieper… Drie nachten en drie dagen gingen voorbij. Het hele dorp was afgezakt naar de grote feestzaal. Dansers gleden over de dansvloer en zweefden door de lucht. Tot op het moment dat Totte zijn opwachting maakte. Totte begon al hoppend te dansen en wist weinig toeschouwers te beroeren. Maar hij had dag en nacht getraind, hard geoefend en het mirakel gebeurde. Totte vloog met zijn ene vleugel plots van de ene kant van de zaal naar de andere. Een beetje scheef, en niet altijd even elegant, maar hij zweefde. Hoog boven alle verbaasde koppen wist hij dat hij die avond de winnaar was. Sinds die avond hopte Totte niet meer, maar danste hij van hier naar ginder.V
Geen opmerkingen:
Een reactie posten