Domme uil

Elke ochtend, zo rond een uur of zes, als de zon nog maar net over de horizon kroop, stond Ooievaar te wachten aan het nest van Uil. Dat was nu niet anders. En elke ochtend opende Uil dan fris en monter zijn deuren en verwelkomde Ooievaar hartelijk. En elke ochtend gaf die oude wijze Uil Ooievaar een portie levenswijsheid mee. Ooievaar was immers zeer leergierig. Ook dat was deze ochtend niet anders. Maar vandaag opende Uil zijn deur anders. Niet dat ze anders openging. Er was gewoon iets met Uil, merkte Ooievaar op. Hij verwelkomde Ooievaar ook niet hartelijk, maar eerder…gewoon. En deze ochtend zag Uil er niet oud en wijs uit, maar eerder (het mag niet direct gezegd…) een beetje dom. Omdat Uil niet meteen van wal stak met een levenswijsheid, vroeg Ooievaar: “Uil? Ben je ziek?” “Euhm, ik weet het niet?,” zei de Uil een beetje verward. “Uil, wat is er met je gebeurd, je ziet er een beetje gek uit!?,” zei Ooievaar eerlijk. “Echt? Ow, ik weet het niet?,” antwoordde Uil. Na een lange stilte van diep gepeins, vroeg Uil: “Wel, waarmee kan ik je van dienst zijn, Ooievaar?" Ooievaar schrok zich een hoedje: "Zoals elke ochtend…Uil?" “Ah,” vroeg Uil,”kom je hier elke ochtend? Dat wist ik niet?” “Uil”, sprak Ooievaar die een beetje zijn geduld begon te verliezen. ”Ben je helemaal op je kop gevallen? Ik sta hier al jaren elke ochtend aan jouw deur voor mijn portie levenswijsheid en jij valt nu uit de lucht alsof je dat niet meer weet?” Uil staarde naar Ooievaar alsof hij haar niet begreep. “Ben je je verstand kwijt!?,” riep Ooievaar kwaad. Het gezicht van Uil fleurde helemaal op, zijn ogen glinsterden en hij riep: ”JA! DAT IS HET! Geweldig! Ik vroeg me al de hele ochtend af wat er met me aan de hand was! Ow dank je wel ooievaar! Je hebt me geweldig geholpen!” Uil trok de deur open, spreidde zijn vleugels en vloog weg. “Hey! Waar ga jij naartoe?,"riep Ooievaar hem na. “Ha! Mijn verstand zoeken, tiens! Tot later ooievaar, een fijne dag gewenst!” V