Basta - speciaal voor Sebastiaan

VERKOCHT

Het hele dorp stond in rep en roer. Familie liep aan en af, vrienden kwamen toegesneld. Niemand wist precies wat ze moesten doen, maar iedereen wou helpen. En daar, in een klein hoekje van de leefkamer zat hij dan. Basta, nog zo klein, maar groot genoeg om alles op stelten te zetten. Basta had een paar dagen geleden zijn eerste woordjes uitgesproken. Alleen, niemand begreep hem. Zijn vader niet, zijn moeder niet, broer en zus ook niet. Niemand kon ook maar iets opmaken uit het gebrabbel van die kleine Basta. En omdat niemand hem begreep, had hij het opgegeven. Volledig. Compleet. Niet het minste geluid kwam nog over zijn lippen. Hij hield ze stokstijf op elkaar. En dus wou iedereen weten wat hij eigenlijk had willen zeggen en wou iedereen het liefst van al, dat hij gewoon zijn mondje terug opendeed. Maar wat ze ook probeerden, niets hielp. Het lekkerste eten werd hem voorgeschoteld, heerlijke snoepjes incluis. Basta’s mondje bleef dicht. Het leukste speelgoed werd aangehaald. Van de allerschattigste kleine autootjes tot de grootste coole speeltuigen van het land. Niets kon Basta’s lipjes van elkaar krijgen. Mama en papa waren ten einde raad. Dokters kwamen langs, specialisten kieperden Basta binnenste buiten, maar ook zij wisten niet wat Basta kon helpen. Tot op een dag. Een vreemd geluid naderde het dorp. Iedereen viel stil om te horen wat er nu op hen af kwam. Ook Basta spitste zijn oren. Hij had luisterde heel aandachtig naar het naderende geronk. En wat niemand opmerkte, op zijn lipjes verscheen een klein fijn glimlachje. Nu was het geronk wel heel dichtbij. Iedereen haastte zich naar binnen, deuren en ramen dicht, alles veilig achter slot en grendel. Behalve Basta, die hing half uit het raam, om te kijken of het geronk ook voorbij hun huis kwam. Plots viel er terug de stilte. Het geronk was gestopt. Basta kroop als de snelste naar buiten, door hun straat over het dorpsplein, tot vlak voor de kerk. Daar stond hij dan. Hier had hij al zolang om gevraagd en niemand had hem begrepen. Zijn mama en papa waren hem in alle staten gevolgd en zagen Basta vol verwondering staan kijken. Ook zijn broer en zus, de buren, de vrienden, ....iedereen had zich verzameld rond Basta en zijn verwondering. ‘Vwoewaaj’ riep Basta! En over de hele menigte klonk een zucht van verlichting. ‘Ah,’ weergalmde er door alle straten. Een meter van Basta verwijderd stond een motor te blinken. Basta had al die tijd Vroeaaar proberen te zeggen maar niemand had hem begrepen. De motorrijder tilde Basta op, zette hem op de motor en Basta riep en tierde alle geluiden die hij zolang had ingehouden er allemaal tegelijk uit. Een feest barstte los. Iedereen was zo gelukkig dat Basta sprak en dronk en zong op zijn geluk. En Basta? Die reed op de motor en kwam er nooit meer af! V